"Ik ben wat je noemt een vrolijke pessimist. Sommige dagen word ik overspoeld door 'milt', zoals Baudelaire het noemde, een mooi woord dat neerslachtigheid, verveling, melancholie en rusteloosheid omvat. Het enige wat ik hoef te doen is de beslissing nemen om de grens over te steken naar Italië, op slechts anderhalf uur van mijn huis; dan ben ik gelukkig. Dit land ruikt naar geluk. Het moet wel waar zijn, want Noord-Europeanen komen er al eeuwen om hun vakantie door te brengen. Die lange tijd is een duidelijk bewijs dat Italianen gelukkig zijn, en dat weten ze. Een Italiaan wil zich meteen bekeren, luid praten om zijn koffie, kaas, pasta en fruit te verkopen, vooral zijn citrusvruchten. Hij houdt van het leven! Naast de koffie, die helder en niet het minste bitter is, wat zijn kenmerk is, is er een kant aan Italianen die meer Amerikaans is, of misschien is het andersom. De kaaswielen zijn zo groot als molenstenen, de pasta is er in alle kleuren en vormen, de citroenen lijken op rugbyba