Zacząłem rozmawiać z Edwardem, najstarszym z dzieci. Jego czarna koszulka była o kilka rozmiarów za duża, lecz w przeciwieństwie do brudnych i podartych łachmanów rodzeństwa wyglądała na czystą. Powiedział mi, że ma czternaście lat i  większość czasu spędził, pomagając matce w polu lub domu. Zapytałem o jego nadzieje i ambicje. Z pewnością nie szukałem odpowiedzi, która zmieni życie moje i setek tysięcy innych ludzi. „Chciałbym mieć wystarczająco dużo jedzenia, a pewnego dnia chciałbym pójść do szkoły – odpowiedział poważnym głosem.” Te proste słowa wypowiedziane jako śmiałe marzenie nastolatka zapisały się głęboko w moim sercu. To krzyk, płacz, a jednocześnie potwierdzenie pomysłu, który już zaczął się kształtować, wezwanie do działania, którego nie da się zignorować. Słowa czternastoletniego chłopca stały się jednym z impulsów dla nieśmiałego hodowcy ryb, aby założyć „Mary's Meals” organizację opartą na małych darowiznach tysięcy ludzi i wolontariacie. Ta niezwykle wciągająca histori