Adèle straalt met de heldere pracht van vers gesneden bloemen en de geur lijkt een olfactorische transpositie van Vermeers barokke meesterwerk "De kantwerkster": een hardwerkend jong meisje dat zich wijdt aan de borduurkunst, een indrukwekkende figuur die een passie voor een oude en kostbare kunst in zich draagt. Het meisje buigt zich zachtjes voorover om haar werk te doen; de omringende ruimte wordt verlicht door het stralende narcissengeel van haar jurk, versierd met een verfijnde gesteven kanten kraag. De geur belichaamt deze harmonie. Het symboliseert de perfecte elegantie van bloemen, de weelderigheid van zijdeachtige bloemblaadjes, het plezier van aromatische contrasten. Jasmijn en meiroos bepalen op sensuele wijze de opening, die plotseling wordt gestreeld door een delicate noot van osmanthus. De aanvankelijke zachtheid opent zich plotseling voor de bedwelmende noten van tuberoos en narcis, benadrukt door de hartstochtelijke nuances van ambergris. Deze compositie wordt verzegeld